A finalidade do meu proxecto coeducativo
A finalidade de por que tiven a necesidade de crear esta materia está no seguinte artigo que escribín no seu momento, no que expoño a miña absoluta convicción de que o único xeito de acabar coa desigualdade é a través da EDUCACIÓN, como única FERRAMENTA imprescindible para iso. Só educando en igualdade podemos rematar, entre outras cousas, con lacras sociais tan horribles como a violencia de xénero e poderemos construír un mundo máis XUSTO entre homes e mulleres pola IGUALDADE.
Artigo de Mercedes Sánchez publicado na revista dixital CON LA A
A qaida ou a norma invisible.
Como muller, moitas veces me preguntei por que se cometen tantas inxustizas e desigualdades contra as mulleres polo simple feito de ser muller. Por momentos, o atentado contra os nosos dereitos é tan evidente e insultante que aínda non sei por que o mundo non se ergue clamando dende os tellados por xustiza para que nunca máis se cometa tal cousa contra ninguén.
Neste sentido, tiven que ler Fatema Mernisi para descubrir unha explicación lóxica para isto. En "Dreams on the Threshold", Mernisi fálanos da qa'ida ou norma invisible. Aplícao para referirse ás normas restritivas que marcaban a vida das mulleres dentro dun harén, fosen abertas ou pechadas. Sostén que qa'ida é onde hai seres humanos, é dicir, en todas partes e que, por desgraza, esta norma invisible, ademais, estará sempre contra as mulleres. Se a respectas como muller non che pasará nada pero, se non, sufrirás persecucións, humillacións e todo tipo de atropelos, ademais dos que xa padeces, engado eu, polo feito de obedecela fielmente. O interesante é ver que esta norma invisible tamén se pode aplicar á vida das mulleres occidentais, aínda que nun primeiro momento nos custa recoñecela.
Dende as súas orixes “o mundo non se preocupaba de ser xusto ou non coas mulleres”, sempre se fixeron normas para quitar ou minguar todos os nosos dereitos. Así, xa que o mundo é mundo, homes e mulleres traballaron dende o amencer ata o solpor (podo dicir que as mulleres seguían facéndoo despois do solpor) e mentres uns gañaban cartos ou especies, outros non, nunca gañaron nada. Aquí comezou esa regra invisible, a qaida. Ninguén sabe quen o inventou, nin o implantou, pero aí está, marcando a desigualdade entre ambos sexos. Cando, máis tarde, as mulleres de Occidente comezaron a acadar unha maior independencia e recoñecemento dos seus dereitos, falsamente, o qa'ida segue aí, diminuíndo, aínda despoxándonos deles. É invisible, ese é o seu maior poder. Por iso, aínda que poidamos crer que somos libres e que todo o camiño está feito, aínda queda moito por facer, esta loita non fai máis que comezar.
As mulleres vivimos entre muros invisibles que marcan as nosas vidas e as nosas accións. O outro día déronse a coñecer unhas escalofriantes estatísticas: o 60% dos estudantes das universidades son mulleres, os mellores expedientes académicos son os mesmos, pero só unha pequena porcentaxe deles chegará a postos de alta responsabilidade nas empresas. Só unha de cada tres enxeñeiras participará en proxectos de investigación e na maioría dos casos renunciará á súa vida profesional en favor da familia. O home non. Mesmo, xa na Universidade, a muller considerará participar en proxectos ou bolsas de investigación se a súa parella non o ve favorablemente. Non é esta a qaida? Non é o mesmo que as regras dun harén con paredes invisibles, pero con muros aínda máis altos? Non é isto peor que o que ves e contra o que non podes loitar?
O que entón debemos preguntarnos é como descubrilo, como facelo visible aos ollos do mundo. Como di Mernisi, non hai nada tanxible que, por desgraza, nos permita facelo visible, salvo a dor que produce despois de ter a qaida actuou. Así, tamén aquí, en Occidente, está a dor da violencia de xénero e as súas gravísimas consecuencias, a dor de facer o mesmo traballo e non cobrar o mesmo salario, a dor de non poder elixir ou decidir que facer ou coa túa vida e co teu corpo, a dor de seguir sentindo, que o problema segue a nacer muller. Todo o que teña a categoría de prohibido na vida dunha muller pertencería ás normas invisibles da qaida. Non nos enganemos, a qaida é e existe na maior parte do mundo para nós.
Cando hai regras restritivo, un sabe que esperar, se loitas ou salvas ou calas e quedas, pero polo menos sabes contra quen loitar. Polo tanto, queda moito para acadar a plena igualdade, porque aínda queda un alto muro invisible chamado desigualdade ou, que é o mesmo, aínda que somos occidentais, "qa ido".
Porén, si penso que hai algo que pode ser tanxible e que pode acabar con esta invisibilidade tan prexudicial para toda muller e que algo se chama educación. A acción de educar en igualdade pode derrubar todos os muros, mesmo os que din que estes muros non existen.
Con este tema trataremos de derrubar, cando menos, parte dese muro para tentar construír un mundo máis xusto, onde a igualdade e o recoñecemento dos dereitos entre homes e mulleres sexan unha realidade posible. Axúdame a conseguilo!!
MERCEDES SÁNCHEZ VICO